Forum Psychologia Strona Główna -> Nasza Twórczość

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Zapraszam do lektury moich wierszy. Oto one:

Autor	Wiadomość
Wiesław Janusz Mikulski Nowicjusz Dołączył: 07 Lip 2007 Posty: 7 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5 Skąd: Ostrołęka	Wysłany: Sob 23:08, 01 Wrz 2007    Temat postu: Zapraszam do lektury moich wierszy. Oto one:   WIESłAW JANUSZ MIKULSKI (ur.1959) * * * znów minął dzień wiem że jestem bliżej Ciebie to tak jak wśród pustyni nie widzieć końca drogi iść za Twoją gwiazdą i cieszyć się oazami Twojej łaski Twojego pokrzepienia - - * * * idziesz ze mną krok w krok wśród słońca w niepogodę gdy kończy się zaczyna rok gdy ciepłem otula słońce i kiedy wieje chłodem idziesz ze mną rok w rok wśród słońca i jesteś pośród nocy trzymam się wiernie Twoich rąk i patrzę w Twoje oczy ... * * * drogą życia powoli dojdę do Ciebie jeśli mnie umocnisz wskażesz jak mam iść na półkach kalendarzy ustawię Ci kosze swego trudu zerwane kwiaty wśród dróg przyniosę i dam Tobie ... NIE PRZEMIJASZ staniemy się ciszą niewidzialni staniemy się miłością wykutą w sercach ludzi tak żywi jak świeża zieleń ożywczy strumień i wiatr - - * * * niektóre dni to piękny papier pełen obietnic przemokły od łez ... * * * w Dolinie Białej w Zakopanem jedliśmy soczyste grona powietrza - - czas spłoszony armatnim biciem zegarów umykał umykał ... nabrałaś jeszcze raz w ręce górskiej wody i zrywałaś ze mną z nieba soczyste grona ... * * * w Krynickim wietrze czuję zapach historii Orkiestra Zdrojowa zamienia deptak w wiedeński walc ziemia tańczy obok dzieci z cukrową watą obok hałaśliwych wycieczek i zdrojowych palm ... Krynica Zdrój, 1999.07.27 * * * gołębie krakowskiego Rynku niosą pokój całemu światu gołębie krakowskiego Rynku niosą mądrość gorącą jak łzy gołębie krakowskiego Rynku niosą Europie światu szlachetny rozmach nauki i sztuki ... * * * czasem zbyt późno dostrzegamy prawdę o sobie o innych gdy dom się pali czy płomieniem ugasimy pożar ... czasem zbyt długo czekamy na siebie na czyny słowa a czas pali się jak wyschnięte łąki a czas pali się pod nogami ... * * * tak cicho spada KARTKA DNIA tak cicho ... tak cicho z oczu PŁYNIE ŁZA tak cicho ... tak cicho słońce w górze lśni w błękicie tak cicho płyną WSZYSTKIE DNI i życie ... * * * powiesiłaś gałązkę jarzębiny nad naszym kalendarzem zeschłe grona ożyły w wodach mojej pamięci gdy przy jarzębinie tuliłaś się do mych ust ... * * * skrzydła modlitwy niosą mnie do Ciebie wzbijam się ponad wiatr i deszcz wynurzam się z mgieł czasu co spowiły Ziemię wzbijam się do Ciebie * * * trwam w Tobie jesteś powietrzem którym oddycham ożywczą wodą którą łapczywie piję Chlebem miłości którym się posilam jestem w Tobie zrośnięty wiecznością śladem Twoim małym promieniem Twojego szczęścia Boże * * * puste słowa są jak puste kłosy PROŚBA III zanim pozostawimy własne ciała nie niszczmy siebie i świata * * * czas jak młyn ściera nas na proch ... MYŚLI PONAD GROBAMI NA OSTROŁĘCKIM CMENTARZU oczy są kruche jak ziemia dłoni obolałych pozostał szkielet liście jesienią opadają włosy są kruche jak ziemia nóg obolałych pozostał szkielet opadają jesienią liście tylko miłość potężna jak Bóg tylko krzyż co staje się bramą pozostają na zawsze ... * * * jedno serce jak chleb podziel dla tysięcy do których mnie ślesz i objaśnij znaki na drodze gdy Emaus widać już wśród drzew jedno serce podziel dla tysięcy niech się karmią dobrocią Twą a mnie pozwól kłosów zrywać więcej gdy Twe zboża owocem się gną ... NA POŻEGNANIE odchodzą sny jak mgły kiedy czas – stróż gasi latarnie życia w karuzeli pór roku obraca się pamięć jak dziecko oddajemy innym dar własnych ust ciepło rąk dobroć serca - - - * * * czasu krople cichutko opadają łez zatopionych w morzu pamięci blask blask miłości kołysze się wśród wód ... odnajdujemy siebie gdy już prawie ciemność życia podróże serpentyny marzeń labirynt przy pełni życia nie można spać sen skroplił się cichutko spłynął w noc nadzy jesteśmy przed Tobą jeszcze bardziej wśród grzechu gdy słowa Twego światło skrywamy wśród ścian lęku niepojętego wstydu i bezwstydu gdy na drodze depczemy ziarna Twego czasu ... w Stajni Pegaza w Psarskim Siole, 2002.01.14, godz. 19:54 * * * trudne są dni gdy w płomieniach własnej przeszłości przechodzimy krokami chwil gasi je Twoja dobroć i kojący balsam Twoich słów na drogach Twojej prawdy nie ma skwaru i wyschniętych rzek ludzkich słów - - * * * kochamy wciąż za mało choć widzimy lampiony na cmentarnych płytach choć daty tam się stroją i nazwiska imiona i wiek życia ... kochamy wciąż za mało choć widzimy jak ziemski czas worał się w nas bruzdami ciszy i coraz trudniej chodzić po tej ziemi i coraz trudniej żyć ... MOZART W OSTROŁĘCE „Requiem” Mozarta wciąż dudni po ulicach miesza się z zapachem kurzu i wyziewów fabryki papieru „Requiem” Mozarta wciąż płacze po ulicach i ginie w obstrzale wulgarnych słów i pragnień „Requiem” Mozarta jaśnieje na ulicach i wznosi ponad życie życie pełne śmierci .... * * * Żonie przybywasz wśród lawiny smutku jak skrzydła błękitnego ptaka nadciągasz wśród pustyni snu jak karawana z bukłakami wody budzisz mnie do życia jak słońce pełne światła i ciepła ... * * * umarłym niepotrzebne są już ręce do miłości ... * * * zgaś ognisko smutku deszczem swoim z nieba gdy tak pomalutku giną dni giną dni ochłódź snów pożary ciszą swego nieba gdy tak człowiek młody-stary łamie się jak drzewa ... * * * jesteś moim powietrzem moim światłem drogą wytrwaniem i mocą gdy nogi iść nie mogą jesteś uspokojeniem w czas burzy niepokoju moją drogą Boże mą szczęśliwą drogą ... * * * tłuczemy się jak szkło lecz duch nasz nieśmiertelny nikniemy w oparach godzin bliżsi czy dalsi sobie ... wtłoczeni w sprawy ciała krzątamy się wokół ciała gaśniemy z każdym dniem bliżsi czy dalsi sobie ... Ostrołęka, 12 lipca 2003 roku * * * do duszy okaleczonej b e z m i ł o ś c i ą przychodzisz – Najmilszy Gość i Szczęście moje dni kruche zapałki skruszone liście lat ... a Ty niesiesz mnie tam gdzie nie ma dat i pogrzebów ... i łez ... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * * * pogubiły nam się myśli słowa pomieszały prawdy z fikcją marzeń balsamicznych splot zmienił się w supły bolesnych tęsknot my ... czy już nie my pośród handlowych witryn na złomowiskach marzeń my ... czy już nie my na polach szklanych ekranów w stygnącej lawie słów ... 31 października 2003 roku Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Wiesław Janusz Mikulski Nowicjusz Dołączył: 07 Lip 2007 Posty: 7 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5 Skąd: Ostrołęka	Wysłany: Sob 23:55, 03 Lis 2007    Temat postu: WIESłAW JANUSZ MIKULSKI (ur.1959)   * * * znów minął dzień wiem że jestem bliżej Ciebie to tak jak wśród pustyni nie widzieć końca drogi iść za Twoją gwiazdą i cieszyć się oazami Twojej łaski Twojego pokrzepienia - - * * * idziesz ze mną krok w krok wśród słońca w niepogodę gdy kończy się zaczyna rok gdy ciepłem otula słońce i kiedy wieje chłodem idziesz ze mną rok w rok wśród słońca i jesteś pośród nocy trzymam się wiernie Twoich rąk i patrzę w Twoje oczy ... * * * drogą życia powoli dojdę do Ciebie jeśli mnie umocnisz wskażesz jak mam iść na półkach kalendarzy ustawię Ci kosze swego trudu zerwane kwiaty wśród dróg przyniosę i dam Tobie ... NIE PRZEMIJASZ staniemy się ciszą niewidzialni staniemy się miłością wykutą w sercach ludzi tak żywi jak świeża zieleń ożywczy strumień i wiatr - - * * * niektóre dni to piękny papier pełen obietnic przemokły od łez ... * * * w Dolinie Białej w Zakopanem jedliśmy soczyste grona powietrza - - czas spłoszony armatnim biciem zegarów umykał umykał ... nabrałaś jeszcze raz w ręce górskiej wody i zrywałaś ze mną z nieba soczyste grona ... * * * w Krynickim wietrze czuję zapach historii Orkiestra Zdrojowa zamienia deptak w wiedeński walc ziemia tańczy obok dzieci z cukrową watą obok hałaśliwych wycieczek i zdrojowych palm ... Krynica Zdrój, 1999.07.27 * * * gołębie krakowskiego Rynku niosą pokój całemu światu gołębie krakowskiego Rynku niosą mądrość gorącą jak łzy gołębie krakowskiego Rynku niosą Europie światu szlachetny rozmach nauki i sztuki ... * * * czasem zbyt późno dostrzegamy prawdę o sobie o innych gdy dom się pali czy płomieniem ugasimy pożar ... czasem zbyt długo czekamy na siebie na czyny słowa a czas pali się jak wyschnięte łąki a czas pali się pod nogami ... * * * tak cicho spada KARTKA DNIA tak cicho ... tak cicho z oczu PŁYNIE ŁZA tak cicho ... tak cicho słońce w górze lśni w błękicie tak cicho płyną WSZYSTKIE DNI i życie ... * * * powiesiłaś gałązkę jarzębiny nad naszym kalendarzem zeschłe grona ożyły w wodach mojej pamięci gdy przy jarzębinie tuliłaś się do mych ust ... * * * skrzydła modlitwy niosą mnie do Ciebie wzbijam się ponad wiatr i deszcz wynurzam się z mgieł czasu co spowiły Ziemię wzbijam się do Ciebie * * * trwam w Tobie jesteś powietrzem którym oddycham ożywczą wodą którą łapczywie piję Chlebem miłości którym się posilam jestem w Tobie zrośnięty wiecznością śladem Twoim małym promieniem Twojego szczęścia Boże * * * puste słowa są jak puste kłosy PROŚBA III zanim pozostawimy własne ciała nie niszczmy siebie i świata * * * czas jak młyn ściera nas na proch ... MYŚLI PONAD GROBAMI NA OSTROŁĘCKIM CMENTARZU oczy są kruche jak ziemia dłoni obolałych pozostał szkielet liście jesienią opadają włosy są kruche jak ziemia nóg obolałych pozostał szkielet opadają jesienią liście tylko miłość potężna jak Bóg tylko krzyż co staje się bramą pozostają na zawsze ... * * * jedno serce jak chleb podziel dla tysięcy do których mnie ślesz i objaśnij znaki na drodze gdy Emaus widać już wśród drzew jedno serce podziel dla tysięcy niech się karmią dobrocią Twą a mnie pozwól kłosów zrywać więcej gdy Twe zboża owocem się gną ... NA POŻEGNANIE odchodzą sny jak mgły kiedy czas – stróż gasi latarnie życia w karuzeli pór roku obraca się pamięć jak dziecko oddajemy innym dar własnych ust ciepło rąk dobroć serca - - - * * * czasu krople cichutko opadają łez zatopionych w morzu pamięci blask blask miłości kołysze się wśród wód ... odnajdujemy siebie gdy już prawie ciemność życia podróże serpentyny marzeń labirynt przy pełni życia nie można spać sen skroplił się cichutko spłynął w noc nadzy jesteśmy przed Tobą jeszcze bardziej wśród grzechu gdy słowa Twego światło skrywamy wśród ścian lęku niepojętego wstydu i bezwstydu gdy na drodze depczemy ziarna Twego czasu ... w Stajni Pegaza w Psarskim Siole, 2002.01.14, godz. 19:54 * * * trudne są dni gdy w płomieniach własnej przeszłości przechodzimy krokami chwil gasi je Twoja dobroć i kojący balsam Twoich słów na drogach Twojej prawdy nie ma skwaru i wyschniętych rzek ludzkich słów - - * * * kochamy wciąż za mało choć widzimy lampiony na cmentarnych płytach choć daty tam się stroją i nazwiska imiona i wiek życia ... kochamy wciąż za mało choć widzimy jak ziemski czas worał się w nas bruzdami ciszy i coraz trudniej chodzić po tej ziemi i coraz trudniej żyć ... MOZART W OSTROŁĘCE „Requiem” Mozarta wciąż dudni po ulicach miesza się z zapachem kurzu i wyziewów fabryki papieru „Requiem” Mozarta wciąż płacze po ulicach i ginie w obstrzale wulgarnych słów i pragnień „Requiem” Mozarta jaśnieje na ulicach i wznosi ponad życie życie pełne śmierci .... * * * Żonie przybywasz wśród lawiny smutku jak skrzydła błękitnego ptaka nadciągasz wśród pustyni snu jak karawana z bukłakami wody budzisz mnie do życia jak słońce pełne światła i ciepła ... * * * umarłym niepotrzebne są już ręce do miłości ... * * * zgaś ognisko smutku deszczem swoim z nieba gdy tak pomalutku giną dni giną dni ochłódź snów pożary ciszą swego nieba gdy tak człowiek młody-stary łamie się jak drzewa ... * * * jesteś moim powietrzem moim światłem drogą wytrwaniem i mocą gdy nogi iść nie mogą jesteś uspokojeniem w czas burzy niepokoju moją drogą Boże mą szczęśliwą drogą ... * * * tłuczemy się jak szkło lecz duch nasz nieśmiertelny nikniemy w oparach godzin bliżsi czy dalsi sobie ... wtłoczeni w sprawy ciała krzątamy się wokół ciała gaśniemy z każdym dniem bliżsi czy dalsi sobie ... Ostrołęka, 12 lipca 2003 roku * * * do duszy okaleczonej b e z m i ł o ś c i ą przychodzisz – Najmilszy Gość i Szczęście moje dni kruche zapałki skruszone liście lat ... a Ty niesiesz mnie tam gdzie nie ma dat i pogrzebów ... i łez ... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * * * pogubiły nam się myśli słowa pomieszały prawdy z fikcją marzeń balsamicznych splot zmienił się w supły bolesnych tęsknot my ... czy już nie my pośród handlowych witryn na złomowiskach marzeń my ... czy już nie my na polach szklanych ekranów w stygnącej lawie słów ... 31 października 2003 roku Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Wiesław Janusz Mikulski Nowicjusz Dołączył: 07 Lip 2007 Posty: 7 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5 Skąd: Ostrołęka	Wysłany: Czw 17:22, 27 Gru 2007    Temat postu: WIESłAW JANUSZ MIKULSKI (ur.1959)   * * * Moja Ojczyzna w TOBIE JEST moje szczęście w TOBIE JEST i wszelka miłość i piękno - wszelka prawdziwa radość JEST TYLKO w Tobie ... ECHO CMENTARNE - pogubiliśmy miłość wśród rynsztokowych kalkulacji wśród pieniędzy i własnościowych mieszkań i posiadłości tego świata ... * * * Boże dla Ciebie żyję dla Ciebie u m i e r a m w Tobie moje źródła i ujścia moje wszystkie wśród czerwieniejącego zachodem słońca k r z y ż a ... MUZYKA I CI CO PRZYSZLI ostatnia muzyka świata brzmi krótko i ludzie krótko stoją w ostatni czas ... 2003.05.31 * * * życie bez miłości to cmentarz a dni to grobowce w których osamotnieni boleśnie tęsknimy - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 2003.06.17 * * * wszystkie barwy piękna są w Tobie wszystkie kolory miłości wszystkie spełnienia i sny - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - w pokoju nr 303 w Domu Wypoczynkowym "NAUCZYCIEL" w Ustroniu - Jaszowcu, 2005.07.25, godz. 00:03 * * * Ile pokoleń było przed nami ile po nas będzie ... - wszyscy jesteśmy pielgrzymami przechodniami tylko ... Ustroń - Jaszowiec, 2005.07.28 * * * nie zapominaj o miłości bo ona niesie ciebie wzwyż jak orła choć lotem swym zatacza krzyż nie zapominaj o miłości bo ona niesie ciebie wzwyż ... DLA ŻANETY zdzierają się nasze buty wolniejszy staje się krok płowieją barwne kostiumy witają znów Nowy Rok słońce jak wtedy świeci miłość jak wtedy drży niosę Ci mały bukiecik z rosą cichą jak łzy idę z Tobą wśród tłumu witryn sklepów krok w krok w jazgocie miejskim i szumu życzeń na Nowy Rok ... * * * Ptaki nad ziemią suną nisko chłód twarz przenika przenika twarz dołóż niech płonie nam ognisko wśród Twoich oczu iskier gwiazd ptaki nad ziemią suną nisko do swoich domów do swych gniazd dołóż niech płonie nam ognisko wśród Twoich oczu iskier gwiazd świat się uciszył drzewa szumią kołyszą dzień kołyszą nas dołóż niech płonie nam ognisko wśród Twoich oczu iskier gwiazd ... * * * noc bez gwiazd pełna chmur plącze się u nogi zegar jak żelazny wóz trzęsie czas snu drogi noc bez gwiazd żelazny wóz i Ty cicho śpiąca przelot chmur deszczowych chmur przelot chmur bez końca ... PO ZAKOŃCZENIU ROKU SZKOLNEGO wiedza bez miłości prowadzi donikąd ... * * * na Twój ołtarz przynoszę zielone drzewo krzyża z Ciebie czerpię soki owocuję dla Ciebie Twoje owoce zrywają ci których posyłasz do mnie cieszę się z nimi Twoją miłością prawdą pięknem - - * * * Twój portret zawieszony na ścianie mojej pamięci przywołuje studenckie lata i radość życia ofiarowanego innym przywołuje trud nauki aby z bogactwem serca i zdobytą wiedzą iść i służyć ludziom ... * * * topimy się w błyszczącym blichtrze słów w słowach co nie niosą odpowiedzi w zabawie i uciesze ciał na chwilę na chwilę ... DZIĘKCZYNIENIE BOGU PANIE, jesteś źródłem mojej poezji i wszystkiego cokolwiek jest we mnie dobre ... * * * chmury pędzlem wiatru układają się w potargane płótna w podcięte piłą korony drzew w zimne pasma wysokich gór w krzyk zachodzącego słońca ... R E F L E K S J A III gonimy czasem szczęście jak na karuzeli zmysłów niebo nazywamy miłością uplecione naprędce sploty zależności interesów dopiero Biblia przypomina nam prawdy o wszystkim a cmentarz ostrzega że czas jest krótki NASZE PRAWDZIWE WIĘZY nie złączą nas dźwięki muzyki szpalery rzeźb tunele kwiatów wypchane do szaleństwa portfele ale połączą nas i zwiążą wartości wartości ... * * * Trawy giną gdy nie mają wody człowiek niknie gdy mu brak miłości ... NACZELNA PUENTA Siej póki żyjesz * * * gdy nie ma w sercu Boga łamie się wszystko i ginie * * * dni czasem są jak stacje szybko mijanych szans * * * miłość Twoja jak rwące wody wypełnia wyschnięte koryta rzek miłość Twoja zasłonami nocy otula zmęczone i śpiące serce miłość Twoja rozrzuca na nasze drogi kwiaty zieleń szczęście * * * wysyłamy listy w jedną stronę jak kamienie w głębie milczenia podajemy ręce wiatrom chłodnym łzy skraplamy w pomniki bohaterów otwieramy serca wśród oparów wódy z kieliszków pełnych alkoholu wytryskują jak fontanny uśmiechy szczerości okaleczone serca niecenzuralne słowa rozdajemy obietnice jak choinkowe cukierki podajemy sobie ręce życzymy pomyślnego następnego roku by potem ukryć się w żółwiej skorupie w pancerzach ciszy schować oczy dłoń ... * * * przemijamy jak opadłe liście zapisując w ziemi swego życia krok przemijamy jak zatrzymane strzałem śmierci rozpędzone ptaki przemijamy wrysowując w przeszłość ślady słów dążeń czynów przemijamy jak wody rzek wpływające do jednego oceanu śmierci przemijamy rodząc się naprawdę tchnieniem miłości świadczonej na ziemi przemijamy ale w swym cierpieniu które rodzi nowe życie które rodzi szczęście * * * jesteś słońcem co umyka i powraca rozświetlając mrok jesteś jak spokojny sen co falami zalewa światło dnia jak spokojny sen jesteś strumieniem muzyki orzeźwiającym mą duszę gdy zapada mrok * * * Czas zawiesił się nad nami jak świąteczna choinka na której Bóg wyczarował sny Ty przyszłaś do mnie jesienią gdy miłość świata jak drzewa gubiła liście patrzymy teraz w siebie a złota obręcz naszych serc jak świątynia wznosi się nad czasem Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Chrystiano Administrator Dołączył: 01 Kwi 2006 Posty: 408 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5 Skąd: Łódź	Wysłany: Czw 20:44, 03 Sty 2008    Temat postu:   Dziękuje za wstawianie swej poezji Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Wiesław Janusz Mikulski Nowicjusz Dołączył: 07 Lip 2007 Posty: 7 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5 Skąd: Ostrołęka	Wysłany: Czw 4:53, 03 Lip 2008    Temat postu: WIESłAW JANUSZ MIKULSKI (ur.1959)   z cyklu „Ikar” * * * Jestem pełniejszy Tobą jak wysuszona skwarem rzeka Jestem bogatszy Tobą jak zasiana ziarnem ziemia Jestem jaśniejszy Tobą jak oświetlony gwiazdami mrok * * * Żonie Ten cichy jesienny liść weź ode mnie i przytul ja też tak spadnę jak liść wichrem porwany błękitu Ten cichy jesienny liść który włożyłaś do Biblii niech Ci jej miłość gra i niech Cię w sen uskrzydli A gdy go wyjmiesz z tych kart nie dozwól by się skruszył bo w nim me życie drga - niebieski odlot duszy ... * * * Tą moją mizerną miłością modlę się Panie co dzień pomiędzy snem a szarością syn Twój i ziemi przechodzień Ta moją mizerną miłością chęciami górnymi jak niebo modlę się Panie do Ciebie skrzydłami mojego śpiewu z cyklu "Ikar" * * * W Twojej łasce Jest moja siła Jak drzewa w słońcu I w ziemi Wrosłem w glebę Twoim rozkazem i żyję dotąd jak inni Czekam na Ciebie na deszcz Twój z nieba na wiatr co me serce rozgrzeszy na ptaki z nieba by z nimi śpiewać liśćmi co chcą się cieszyć ... * * * Zrosiłeś mnie swoją rosą w upalne lata dni i dałeś dech mym kłosom i dałeś blask mym kłosom piękniejszy niźli łzy Skropiłeś mnie swoją łaską gdy piekł potworny żar nabrałem Twego blasku i lśniłem Twoim blaskiem w upalny lata skwar ... z cyklu "Ikar" * * * Twoje słońce ogrzało mą duszę Twoje słowa zmieniły mą drogę Tyś mnie krzepił w czas deszczów i w susze Dzięki Tobie oddychać dziś mogę Tyś prowadził mój umysł od dziecka Tyś mnie uczył przez ludzi świat kochać Tobie tylko zawdzięczam dni szczęścia Tobie mówię dziś także: mnie prowadź Tyś mi barwy tej ziemi odsłonił Kwiaty ludzi i gwiazdy na niebie Twoje wszystko co dzisiaj mam w dłoni TWOJE WSZYSTKO I WSZYSTKO OD CIEBIE * * * Ty swą miłością wszystkim nam odsłaniasz barwy całej ziemi we wszystkim swą dobrocią trwasz Ty jedną miłość która śle jak słońce milion swych promieni rozdałeś wszystkim także mnie * * * Twój Krzyż to mój drogowskaz który na drodze stoi i ściąga burz pioruny i deszcz do oczu moich Twoje Pismo na drodze mojej świeci jak słońce co oświeca ogrzewa i piecze ... z cyklu „Ikar” * * * Ty mgły życia rozwiewasz swym blaskiem czas napełniasz radością o zmroku tak jak siewca rozrzucasz swa łaskę dzięki Tobie to wszystko jest wokół Twoje dłonie niosą światu rosę Twoja miłość rozlewa się wszędzie Ty przez ludzi przemawiasz swym głosem gdy chcą służyć Tobie jak narzędzie Tobie hołd i cześć i miłość świata Tobie życie nasze i śmierć i tęsknota gdy się plączą wśród dróg nogi nasze gdy się serce w grze świata wciąż miota z cyklu „Kielich jesieni” * * * jak Ci dziękować za sen i nadzieję za wiary kiście którymi się żywię za słowa Twego spadające krople gdy upał życia doskwiera na drogach jak Ci dziękować kiedy wszystko Twoje i wszystko w Tobie rodzi się i ginie i darem Twoim są owoce moje i moje serce co dla Ciebie bije ... * z cyklu „Kielich jesieni” * * rozmieniam czas na drobne pieniądze dni skarbona jak konary drzew pochyla się ku ziemi obiecanej spieszą się sekundy nieczułe na krzyk powrotu pospiesznie pospiesznie na tarczy wschodów i zachodów suną naprzód pełne drżenia do Ciebie który nie znasz czasu - - z cyklu „Krzyk wiatru” * * * Ty sny me osłoń które drżą jak płatki kwiatów gdy wieje wiatr Ty sny me otul dłonią swą gdy na nie spada ciszy grad Ty sny mi ukaż w nocy mgle kiedy nie widać srebra gwiazd gdy się zagubił świtu brzeg ... * * * idziesz jerozolimską drogą wśród gapiów i zdrajców wśród tych których miłość wypaliła się papierowym wierszem którą wystraszyły zbroje rzymskich żołnierzy idziesz Panie w jerozolimskim krzyku bardziej bolesnym od obojętności z krwawymi pręgami na plecach z pokrwawioną od cierni głową wśród gapiów na miejsce straceń umęczony już w Sercu Panie * * * z cyklu "Krzyk wiatru" Panie oto stągwie które napełniłem tęsknotą pełno wokół chorych trędowatych sparaliżowanych ślepych przyjdź i dotknij uzdrów umarłych przywróć życiu oczyma wypełnionymi po brzegi miłością przywróć spokój naszym duszom gdy stopy Twoje rosimy łzami gdy wchodzimy na drzewa naszych osamotnień wypatrując Ciebie z cyklu „Drżenie słońca” PROŚBA jestem małym dzieckiem na bezdrożach świata weź mnie za swą rękę poprowadź poprowadź płyną nebem chmury jak szalone lata weź mnie za swą rękę i prowadź i prowadź ... z cyklu „Bzy w słońcu” * * * jedno serce jak chleb podziel dla tysięcy do których mnie ślesz i objaśnij znaki na drodze gdy Emaus widać już wśród drzew jedno serce podziel dla tysięcy niech się karmią dobrocią Twą a mnie pozwól kłosów zrywać więcej gdy Twe zboża owocem się gną ... z cyklu „Kielich światła” * * * budujemy niebo z cegiełek dni czerwonych jak miłość gdy słowa zachodzą jak słońce w ciemność nocy budujemy życie gdy czas ucieka w cienie cmentarzy ... z cyklu „Kołysanie morza” * * * lato plaża i morze słońce i niebo przypieka chodzę brzegiem wśród fal szumu szukam czasu miłości człowieka ... z cyklu „Ku słońcu” * * * Panie stoję obok Ciebie a Ty patrzysz na mnie umęczony za miłość umęczony za prawdę Panie Twoja miłość leczy mnie i dźwiga zmęczonego w drodze mocą Twego krzyża * * * ptaki nad ziemią fruną nisko ptaki tak nisko gdy pełno chmur idziemy w kłębach jesiennych liści idziemy w rosie i chłodzie chmur ściemnia się wiatr w koło pędzi wiatr pędzi w koło i drzewa gnie idziemy w strugach ziemskiego deszczu na drugą stronę na drugi brzeg ... Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Wiesław Janusz Mikulski Nowicjusz Dołączył: 07 Lip 2007 Posty: 7 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5 Skąd: Ostrołęka	Wysłany: Wto 17:56, 22 Mar 2011    Temat postu: WIESŁAW JANUSZ MIKULSKI (ur.1959) - Wiersze   z cyklu „Rozsiewanie światła” W WIGILIĘ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH cmentarze świata wypiją nasze dni wchłoną nasz ból cmentarze świata przypomną miłość nie zawsze kochaną 2010 r. Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich: Wszystkie Posty1 Dzień7 Dni2 Tygodnie1 Miesiąc3 Miesiące6 Miesięcy1 Rok Najpierw StarszeNajpierw Nowsze

	Forum Psychologia Strona Główna -> Nasza Twórczość	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1

Skocz do: Wybierz forum Administracja----------------RegulaminWasze uwagi i sugestie. Psychologia----------------UzależnieniaDepresjaZwiazki... problemyProblemy i radości dnia codziennegoZaburzenia odżywianiaPraca i szkolaPoszukuje... Inne----------------Hyde - parkPół żartem, pół serio.Nasza TwórczośćPrzedstaw sięReklamy innych forum i stron internetowych:)Kosz    Możesz pisać nowe tematy Możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach

 
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo